به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

مخاطب به سینمای انیمیشن اعتماد کرده است

تاریخ انتشار: ۲۸ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۹۲۱۶۶۲

بهنود نکویی کارگردان انیمیشن سینمایی بچه زرنگ درباره فرآیند ساخت این پویانمایی گفت: فرآیند شکل‌گیری، ساخت و خلق انیمیشن بچه زرنگ یک فرایند جمعی و استودیویی است که تقریبا همه مراحل آن با مشارکت و نظر جمع در ساختار و سازکار استودیو انجام شد. در مورد انتخاب سوژه و فیلمنامه، ساختار هنرپویا به این صورت است که ایده‌هایی که برایشان ارسال می‌شود را بررسی می‌کنند و سپس در چند مرحله تلاش می‌شود تا ایده مورد نظر به خواسته و سیاست‌های محتوایی استودیو نزدیک شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی ادامه داد: در انیمیشن سینمایی بچه زرنگ، استودیو هنرپویا به دنبال این بوده است تا بتواند در کنار سرگرم کردن بچه‌ها که شاید کارکرد اول سینما هم هست، مفاهیم آموزنده‌ای مثل موضوعات حفظ و احترام به محیط زیست و مسائلی مهمی از این دست را در قالب داستانی از جنس ارتباط بین انسان و حیوانات در جنگل که همیشه برای مخاطب بخصوص مخاطب کودک و نوجوان جذاب بوده، بیان کند. 

نکویی افزود: ما در استودیو تلاش کردیم تا داستان، طوری انتخاب و طراحی شود که از نظر جذابیت‌های بصری و ویژگی‌های محتوایی بتواند پاسخگوی نیاز‌های امروز کودک و نوجوان باشد.

بهنود نکویی در پاسخ به این سوال که چطور تصمیم گرفتید صدای شخصیت ببر را به آقای حاج عبداللهی بسپارید، بیان کرد: همه ما خاطره خیلی خوبی از شخصیت‌های سریال پایتخت، خصوصا کاراکتر رحمت با بازی درخشان هومن حاجی‌عبداللهی داریم، پس این خیلی طبیعی بود که وقتی می‌خواهیم گویش مازندرانی را برای ببری در نظر بگیریم، ناخودآگاه ذهن همه در استودیو به سمت سریال خوب پایتخت برود. 

وی ادامه داد: نظرم بر این است که در سریال پایتخت حاجی عبداللهی بازی خیلی خوبی داشت و از طرفی دیگر تسلطش بر گویش مازندرانی عالی و درجه یک بود، لذا با توجه به سابق موفقی که او در زمینه صداپیشگی و دوبله داشت، از ابتدا به عنوان یکی از گزینه‌های اصلی مورد نظر ما برای صداپیشگی شخصیت ببری انتخاب شد. بعد از حضور آقای شیخ‌زاده به عنوان مدیر دوبلاژ در پروژه، انتخاب حاج عبدالهی به عنوان صدای شخصیت ببر مطرح شد و او هم از این پیشنهاد استقبال کرد. در نهایت اولین صدایی که ضبط شد، صدای ببری با دوبله هومن حاجی‌عبداللهی بود که خداراشکر به بهترین شکل هم اجرا شد.

نکویی درپاسخ به این سوال که بچه زرنگ از زمان اکرانش تاکنون با اکران موفقی همراه بوده و نظر شما در این رابطه چیست؟ بیان کرد: مساله اکران در ساختار گروه هنرپویا، از جمله موضوعاتی است که تهیه‌کننده نسبت به آن تسلط بیشتری دارد و سوالات این حوزه را باید از او پرسید، اما بلاخره در این سال‌ها انیمیشن در جدول فروش فیلم‌های سینمایی جایگاه خوبی داشته است و توانسته در خیلی از موارد رتبه بالای جدول فروش را داشته باشد. 

وی ادامه داد: خداراشکر مخاطب به سینمای انیمیشن اعتماد کرده است و در این چند سال هم شاهد رشد کیفی انیمیشن‌های ایران بوده‌ایم، گروه هنرپویا هم در تجربه دو اکران گذشته خود توانسته بود به لطف خدا رکورد‌های خوبی از آمار فروش را بدست بیا‌ورد و همچنان هم پرمخاطب‌ترین انیمیشن‌های سینمای ایران، آثار قبلی هنرپویا هستند. این تجربه‌های ارزشمند به همراه برنامه‌ریزی چندین ماهه و دقیقی که انجام شده و کمپین خوبی که برای تبلیغات درنظر گرفته شده بود، این نوید را می‌داد که باز هم بتوانیم رکوردشکنی کنیم و شروع خوبی در اکران داشته باشیم که به لطف خدا تا الان هم اینچنین بوده است.

باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری سینما و تئاتر

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: انیمیشن سینمایی بچه زرنگ انیمیشن کودکانه انیمیشن ایرانی بچه زرنگ

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۹۲۱۶۶۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کاش تلویزیون، این مدلی نبود

امروز روز مهمی برای فوتبال ایران در عرصه باشگاهی است؛ با توجه به اهمیت دیدار‌هایی که قرار است برگزار شود، ممکن است سرنوشت قهرمان این دوره از بازی‌های لیگ برتر مشخص شود. دست بر قضا دو بازی بسیار مهم هم قرار است برگزار شود که هر دو تأثیرگذار و تعیین‌کننده خواهند بود. یکی در تبریز که استقلال صدرنشین با تراکتور مچ‌اندازی می‌کند و دیگری در تهران که سپاهان به مصاف پرسپولیس می‌رود.

برگزاری هر دو دیدار در یک روز، چهارشنبه بزرگی را رقم زده و با توجه به حساسیت موجود در جدول رده‌بندی، اهمیت این دیدار‌ها را اگر از دربی بیشتر نکند، دست‌کمی از آن هم ندارد. این دو بازی با توجه به حضور تماشاگرانی که برای گرم‌شدن میدان پا به ورزشگاه می‌گذارند، ویترین مناسبی برای تبلیغ این رشته ورزشی در ایران است. البته که با توجه به رشد فضای مجازی، چنین ویترینی بیش از گذشته در عرصه بین‌المللی معرفی شده، ولی فرصت بی‌نظیری بود که بتوان از کنار آن بیشترین بهره را برای معرفی چهره دیگری از ایران برد.

قبل از ادامه مبحث همین ابتدا باید تکلیف را مشخص کرد که چنین روایتی با علم و آگاهی از این موضوع پیاده می‌شود که فوتبال مثل قبلا دغدغه کوچه و بازار نیست. درست در روز‌هایی که سفره‌ها کوچک‌تر شده‌اند، خیلی نیاز به دلِ خوشی است تا برای بازی‌های لیگ برتر، مثل سابق سرودستی شکسته شود. با علم به این موضوع، ولی بازهم می‌شد از این فرصت، استفاده درخوری کرد به شرط آنکه تلویزیون، این مدلی نبود.

این مدلی بودن تلویزیون در چند مورد خلاصه می‌شود؛ اول و مهم‌ترین آن‌ها انحصارطلبی است. صداوسیما سال‌های زیادی است که اجازه تأسیس و رشد شبکه‌های خصوصی را نمی‌دهد و همه چیز باید تحت سیطره‌اش قرار بگیرد. حتی اگر قرار به فعالیت بر بستر اینترنت هم باشد، باز باید این نهاد نیمچه چراغ سبزی نشان دهد. ناگفته پیداست که چنین نگاهی، روایت را یک‌سویه و رفته‌رفته مخاطب را دلسرد می‌کند. نگاه تکراری به وقایع با چهره‌های برمدار مانده، اجازه ذوق‌زدگی از مخاطب را می‌گیرد.

پیامد اصلی آن، ریزش مخاطب است. اتفاقی که چندسالی است رخ داده و به گواه آمار همین نهاد و البته اظهارات مسئولان رده‌بالایش، برنامه‌ها دیگر مخاطب چندانی ندارند. تمام مواردی که در بالا گفته شد، شامل برنامه‌های ورزشی می‌شوند. انحصار در این مورد تأثیرش را گذاشته و مخاطب مثل سابق استقبالی از آن ندارد. تازه برای فوتبال، خاصه از نوع پخش زنده‌اش، شرایط برای تلویزیون بهتر است و همچنان در زمره برنامه‌های پربیننده‌اش محسوب می‌شود.

ناگفته پیداست که این پربیننده‌بودن در مقایسه با سایر برنامه‌های کنونی است وگرنه کیست که نداند آمار در مقایسه با گذشته در همین بخش هم چنگی به دل نمی‌زند.

پس دومین مدل تلویزیون که در چنین روز مهمی برای فوتبال می‌توانست بهتر باشد، ولی نیست، ریزش مخاطبش به‌واسطه رانده‌شدن اکثر متخصصان و سپردن امور به دست آن‌هایی است که آمار نشان داد، صلاحیت چندانی برای تولید محتوای جذاب و البته مخاطب‌پسند ندارند.

غلبه نگاه پولی بر کیفیت هم دیگر مدل تلویزیون است که مخاطب فوتبالی را در چنین روزی آزار می‌دهد؛ پخش آگهی‌های بازرگانی تا یک ثانیه مانده به شروع بازی و زیرنویس‌های ناتمام در طول ۹۰ و چند دقیقه هم نشان می‌دهد که تلویزیون از پخش فوتبال، به دنبال بهره مالی است. افزایش درخور نرخ‌های آگهی در زمان پخش دیدار‌های مهم هم مهر تأییدی بر این ماجرا است. این موارد بخشی از تلاش برای انحصارطلبی تلویزیون در چنین رویداد‌هایی را توجیه می‌کند؛ هرچند تمامی اتفاقات را شامل نمی‌شود. حالا دیگر، سخن‌گفتن از این بحث که‌ای کاش این نهاد کمی با همین فوتبال که از ثانیه به ثانیه‌اش درآمدزایی می‌کند با روی خوش تا می‌کرد و دستی در جیب می‌کرد تا باشگاه‌های تا بن گرفتار بدهی را نجات دهد، امری آرمان‌گرایانه به نظر می‌رسد.

اصولا، اما در دنیایی بهتر، در چنین چهارشنبه‌هایی که مردم هم دل و دماغی برای پیگیری بازی‌های فوتبال داشته باشند، فضا برای رقابت آزاد باز است تا هر شبکه تلویزیونی که خدمت و کیفیت بهتری در پخش و تولید محتوا دارد، بتواند میهمان خانه‌های مخاطب شود. هرچند شاید مخاطب هم مجبور شود اندکی پول برای تماشای این زیبایی بپردازد، ولی آن‌وقت دیگر خیالش راحت است که نقد و نگاه یک‌طرفه‌ای به او خورانده نمی‌شود و قرار نیست با دیدن لحظه به لحظه برمدارماندگان، با آگهی‌های ریزودرشت، زیرنویس‌ها و تبلیغات عجیب و غریب که به میانه میدان هم کشیده شده و تولید محتوایی که فاقد جذابیت و کیفیت است، لذت تماشای یک بازی فوتبال از او سلب شود.